“I had to watch my dad be… you know… his humour and dignity be erased by illness… makes it means… makes it very… makes it worthwhile.”
Slippende zin van Elvis Costello in “Mystery dance”, een documentaire over zijn carrière, released in 2013. Zie ook hier.
“Hun leven is kort, maar hun aantal eindeloos: zij, de muzelmannen, de verdronkenen, vormen de ruggegraat van het kamp, een anonieme massa, voortdurend vernieuwd en altijd identiek, van niet-mensen die wandelen en werken in stilte, de goddelijke vonk dood in hen, te leeg reeds om echt te lijden.”
(eigen vertaling van)
“Their life is short, but their number is endless: they, the Muselmänner, the drowned, form the backbone of the camp, an anonymous mass, continually renewed and always identical, of non-men who march and labor in silence, the divine spark dead within them, already too empty to really suffer.”
“Duizenden vonken spatten uit een onnoemelijk grooten vuurpoel op en vlogen in een wervelwind heen en weer, naar alle windstreken de asch van boeken, kostbare stukken uit den eersten tijd der boekdrukkunst, zeldzame manuscripten van de Universiteitsbibliotheek, verspreidend.”
Hervé de Gruben, student en verpleger, in zijn dagboek op 26 augustus 1914 in Leuven (geciteerd in De Standaard van 26/08/2014). “De asch van boeken” lijkt even lijdend voorwerp bij “opspatten” of “vliegen”. Die dan opgerokken moeten worden tot buiten hun gewone doen van intransitief werkwoord. Totdat “verspreidend” de lezer in verwarring brengt, en de woorden zich beginnen herorganiseren.
“Nadat de Brand een einde had genomen, was niemand in staat, om op ’t gezigt dier voorheen bloeijende Stad, desselfs yselijkheid met de penne te beschrijven.”
Uit een ooggetuigenverslag, voorzien van een gezicht op de stad Lissabon van voor de aardbeving van 1755, uitgegeven bij Petrus Schenk en Zoon, “Konst- en Kaartverkopers” in de Kalverstraat te Amsterdam. Een exemplaar is te zien in het Museu da Cidade in Lissabon.
“But coming down in total blackout, without one glint of light, only great invisible crashing.”
(Thomas Pynchon: Gravity’s Rainbow.- London: Picador 1973, p.3)
“Maar dan omlaag komend in volslagen duisternis, zonder één glimpje licht, alleen een overweldigend onzichtbaar te pletter storten.”
(Yang, jg. 28, 1992/1, p.57)
In memoriam de ramp van Tessenderlo (29 april 1943), chronologisch het middenstuk in een drieluik, met aan de ene kant het bombardement van Mortsel (6 april 1942), en aan de andere kant het bombardement van Beverlo (12 mei 1944): mijn moeder overleefde de ramp, mijn vader het bombardement op Beverlo, het huis waarin ik woon het bombardement op de toenmalige Erlafabriek hier om de hoek.
Bijna 5 jaar later weer bovengehaald n.a.v. de aanslagen in Brussel van 22 maart ’16. Om in elkaar te laten reflecteren: enerzijds het Angelsaksische “friendly fire” van tijdens de Tweede Wereldoorlog in anderzijds het voze terreurgeweld & omgekeerd. Au fond is er een groot verschil. Au fond is er geen verschil.
vanzinnen 