Epitaaf voor de schriftjesschrijver die ik ben

“Van wat verloren is, onherroepelijk verloren, is alles wat ik wil recuperen de dagelijkse beschikbaarheid van mijn schrijfsels, regels in staat om mij bij mijn haar te grijpen en mij op te tillen wanneer ik op het einde ben van mijn krachten.”

“Of what is lost, irretrievably lost, all I wish to recover is the daily availability of my writing, lines capable of grasping me by the hair and lifting me up when I’m at the end of my strength.”

Een zin van Roberto Bolano die ik tegenkwam in “’t Stad leest”, op de wikkel van de hardcoverversie van zijn Antwerp, de Engelse vertaling van Amberes, geschreven in 1980, gepubliceerd in 2002, vertaald in 2010 – zie ook hier. Bolano stierf in 2003 50 jaar oud.

Handel altijd zo kordaat en vastbesloten mogelijk

“Imitant en ceci les voyageurs qui, se trouvant égarés en quelque forêt, ne doivent pas errer en tournoyant, tantôt d’un côté, tantôt d’un autre, ni encore moins s’arrêter en une place, mais marcher toujours le plus droit qu’ils peuvent vers un même côté, et ne le changer point pour de faibles raisons, encore que ce n’ait peut-être été au commencement que le hasard seul qui les ait déterminés à le choisir: car, par ce moyen, s’ils ne vont justement où ils désirent, ils arriveront au moins à la fin quelque part, où vraisemblablement ils seront mieux que dans le milieu d’une forêt.” 

René Descartes: Discours de la méthode.- Paris: Bordas 1984, p.85. Oorspronkelijk bij Jean Maire in 1637 te Leiden.

“Ik nam hierbij een voorbeeld aan reizigers die ook, als ze in een woud verdwaald zijn, niet moeten gaan ronddolen, nu eens hierheen, dan weer daarheen, en nog veel minder op dezelfde plaats moeten stilhouden.  Zij doen er immers veel beter aan, om zoveel als mogelijk in éénzelfde richting vooruit te gaan, zonder zich door allerlei zwakke overwegingen daarvan af te laten leiden, ook al hebben ze op goed geluk aanvankelijk voor een bepaalde richting gekozen. Op die manier immers komen ze weliswaar wellicht niet waar ze wezen willen, maar ze komen uiteindelijk tenminste ergens, waar ze waarschijnlijk beter af zullen zijn dan midden in een woud.”

Over de methode: inleiding over de methode: hoe men zijn verstand goed kan gebruiken en de waarheid achterhalen in de wetenschappen. Vertaling en inleiding van Th. Verbeeck.– Boom: Meppel 1977 (1987), p.63.

“In deze de reizigers imiterend die, verloren gelopen in een woud, niet gaan ronddolen, nu eens naar de ene kant, dan weer naar de andere, en nog minder ter plaatse blijven trappelen, maar altijd zo recht als ze kunnen in dezelfde richting lopen, en deze niet veranderen om zwakke redenen, hoewel het in het begin misschien slechts toeval is geweest dat hen voor deze richting heeft doen kiezen: want op deze manier gaan ze weliswaar niet naar waar ze willen, maar geraken zij ten slotte ergens waar zij waarschijnlijk beter af zullen zijn dan in het midden van een woud.”

(eigen vertaling)