“Als er na dit alles een kind langskomt en het leest, en het na lezing zich eigen maakt, en er trouw aan is (of ontrouw, om het even) en het herinterpreteert en het meeneemt op zijn reis naar de rand, en beide worden erdoor verrijkt en het kind voegt een pond aan waarde toe aan de oorspronkelijke waarde ervan, dan hebben we iets voor ons, een machine of een boek, in staat om tot alle mensen te spreken: niet een geploegd veld of een berg, niet een beeld van een donker woud maar het donker woud, niet een zwerm vogels maar de Nachtegaal.”
Eigen vertaling van:
“If after all of this a kid comes along and reads it, and after reading makes it his own, and is faithful to it (or unfaithful, whichever) and reinterprets it and accompanies it on its voyage to the edge, and both are enriched and the kid adds an ounce of value to its original value, then we have something before us, a machine or a book, capable of speaking to all human beings; not a plowed field but a mountain, not the image of a dark forest but the dark forest, not a flock of birds but the Nightingale.”
Roberto Bolano: Translation Is an Anvil. Zie ook hier.- In: Between Parentheses. Essays, articles and speeches 1998-2003.– New Directions 2011.
vanzinnen 