“Op welke manier dit boek ooit zijn aanloop nemen zal, zijn spoor zal vinden, zijn verticale zal krijgen, ombuigen zal en wegglijden in het adagio van zijn verval, op welke manier?”
Willy Roggeman: Practicum of het steriele schrijven. Dossier van het onevenwicht.– Aalst: Het Balanseer 2009, p. 198.
“Zij kijken dus geboeid door een kier van de deur naar de neerdwarrelende vlokken op een straat die zij voor het eerst zien.”
(Willy Roggeman: De goddelijke hagedisjes. Journaal 68/69.- Brussel/Amsterdam: Manteau 1978, p.18/19, aantekening van 8 januari 1968 om 22.30)
“Je stond in holle ruimten, waar de blues in bruiste als een hoge fontein.”
(uit Willy Roggeman’s gedichtencyclus Nuages, opgedragen aan Django Reinhardt.- In: De gedichten 1956-2002.- Antwerpen/Amsterdam: Manteau/Meulenhoff 2004, p.26. Luister ook hier)
Handen alleen nog blauwtevan glazen avondbarken ademenop rivierspiegels code encoda van tederheid.
vanzinnen 