“In de grond van ieder tijdverdrijf roert zich een leegte waarin iemand zich niet meer door iets geraakt weet en daarmee in wezen ook richtingsloos is.”
(Ad Verbrugge: Tijd van onbehagen. Filosofische essays over een cultuur op drift.- Amsterdam: Sun 2004, p.267)
“Een psalm van de ballingschap, maar met de wending ten goede in zicht, de toewending van het Aangezicht, de afwending van de toorn, de bekering van de gemeente naar de Heilige toe, van de dwaze verwachtingen af.”
(Willem Barnard: Stille omgang. Notities bij de lezing van de Schriften volgens een vroeg-middeleeuwse traditie.- Brasschaat: Boekmakerij Gert-Jan Buitink 1993, p. 914)
“Ja, maar wie zal ons genezen van het doffe vuur, van het kleurloze vuur dat bij het vallen van de avond door de rue de la Huchette holt, dat uit de vermolmde portieken kruipt, uit de smalle vestibules, van het gestalteloze vuur dat de stenen likt en op de loer ligt in de deuropeningen; hoe kunnen wij onszelf reinigen van de zoete verzenging die verder vreet, die zich voorgoed in ons nestelt verweven met tijd en herinnering, met de kleverige substanties die ons aan deze kant houden, die ons op zoete wijze zal verteren tot we verast zijn.”
(Julio Cortàzar: Rayuela: een hinkelspel. Vertaald door Barber van de Pol.- Amsterdam: Meulenhoff 1973 (4e druk: 1984), p.361)
‘Today, in the West, there are no good excuses for religious belief – unless we think that ignorance, reaction and sentimentality are good excuses.’
“I know well enough what it is, provided that nobody asks me; but if I am asked what it is and try to explain, I am baffled.”
(Augustinus: Confessiones (boek XI, 14, 17) in de vertaling van R.S. Pine-Coffin (Penguin books 1961))
“De zogenaamde verzuurde mens wil in de eerste plaats iets verdedigen, maar hij vindt de juiste toon niet: als hij toch zijn mening uitdrukt, doet hij dat vaak op een onbeholpen wijze en met de hoon van de elite op de achtergrond.”
(Wim van Rooy: De malaise van de multiculturaliteit, p. 19)
“Op die pagina’s uit een grijs verleden staat geschreven dat de dieren zijn te onderscheiden in a) toebehorend aan de Keizer, b) gebalsemd, c) getemd, d) speenvarkens, e) zeemeerminnen, f) fabeldieren, g) zwerfhonden, h) die welke in deze classificatie zijn opgenomen, i) die welke tekeergaan als dwazen, j) ontelbare, k) die welke zijn getekend met een heel fijn kameelharen penseel, l) enzovoorts, m) die welke net een vaas hebben gebroken, n) die welke in de verte op vliegen lijken.”
(Jorge Luis Borges, De analytische taal van John Wilkins, in: De cultus van het boek)
“Eine ganz leise, befremdliche Empfindung, wie wenn wir im Dunkel gingen und mit nackten Sohlen auf etwas träten, das noch nichts ist als ein weicher, warmer, unübersichtlicher Widerstand und schon etwas, in das allmählich das grauenhaft Menschliche hineinflutet, das Erkanntwerden als eine Hand, die da irgendwie liegt und uns mit fünf immer deutlicher werdenden Fingern festhält.”
(Robert Musil, Nachlass zu Lebzeiten, p. 11)
“Toen zag ik die dwarreling van lichte sneeuwvlokken, van opzij beschenen door de lichtbundel uit de schijnwerpers, een waterval van dansend en ijzig licht.”
(Jorge Semprun, Zo’n mooie zondag, p. 147)
vanzinnen 