“Und wenn sie im Winter, ohne daß man ihr Herannahen geahnt hätte, auf einmal auftauchten aus dem Nebel, lautlos sich vorbeibewegten und gleich darauf wieder verschwanden in der weißen Luft, so ist das für mich, sagte Aurach, jedesmal ein ganz und gar unfaßbares, aus irgendeinem Grund tief mich erschutterndes Schauspiel gewesen.”
(W.G.Sebald, Die Ausgewanderten, p.246)
“En als ze ’s winters, zonder dat je hun nadering vermoedde, plotseling uit de mist opdoken, geluidloos langsvoeren en meteen daarop weer in de witte lucht verdwenen, dan was dat voor mij, zei Aurach, elke keer weer een totaal onbegrijpelijk schouwspel, dat mij om de een of andere reden diep aangreep.”
(De emigrés (vertaling Ria Van Hengel), p.160)
“En als ze ’s winters, zonder dat men hun naderen vermoedde, plotseling opdoken uit de mist, geluidloos zich voorbijbewogen en meteen daarop weer verdwenen in de witte lucht, dan is dat voor mij, zei Aurach, elke keer weer een totaal onvatbaar, om de een of andere reden mij diep aangrijpend schouwspel geweest.”
(De emigranten (eigen vertaling))
vanzinnen 