One more night

‘Cause I’m leavin’ in the morning
And I must see you again
We’ll have one more night together
‘Til the morning brings my train.

Uit “Last train to Clarksville” van The Monkees, maar ook in de meesterlijke versie van Cassandra Wilson, zie ook hier.

Zwanenzang

Toen ik een jongen was
Wou niemand met mij spelen
Ik was de laatste van de klas
Daarom ga ik naar bordelen

Zij zong voor mij een lied
Van de vergeving van de zonden
Zij bluste mijn verdriet
En likte aan mijn wonden

Uit Ooit was ik een soldaat van Luc De Vos (+29.11.2014)

From below, unwillingly and slow

“What power art thou, who from below
Hast made me rise unwillingly and slow
From bed of everlasting snow?”

Henry Purcell: The cold genius song.- Uit: King Arthur, or The British Worthy, 3e scene, 3e act (1691). De koude genius wordt wakkergemaakt door Cupido en bevolen om het landschap te bedekken met ijs en vorst. De zin komt uit het antwoord van de koude genius, hier gezongen door Klaus Nomi, hier door Edson Cordeiro Klaus Nomi in aandenken, hier toch wel onovertroffen door Andreas Scholl, hier door Sting die zingt (waarom?) als een beer.

Ontsterde

“Met een zwaard in een zak in mijn koffer
houd ik mijn ogen en mijn geest op de weg
want het is een hard hartig luisteren
elke handdruk grinnikt tol
wanneer uw grave ster valt.”

“With a sword in a bag in my trunk
I keep my eyes and my mind on the road
Cuz it’s a hard hearted hearing
Every handshake grinning toll
When your grave disaster falls.”

(Timber Timbre, het refrein van Trouble comes knocking, zie ook hier, en hier)

Room met een punt

“Please open your eyes, try to realize, I found out today we’re going wrong.”

“Please open your mind, see what you can find, I found out today we’re going wrong.”

In twee bijna identieke zinnen de hele tekst (met eigen interpunctie) van een minder bekend Creamnummer, uit 1967, met legendarische live-opnames zoals hier, of hier in 2005, of hier in een demoversie die het moest afleggen van de “Disraëli Gear” versie van ’67 – met zo weinig zo veel, zo weinig met zo veel, en telkens nieuw – volgens zanger-componist Jack Bruce over een man die spreekt tot zijn vrouw, maar het publiek hoort iets anders en is sterk aangegrepen.