“De reusachtige keien die juichend van de bergen rollen en vervolgens onbeholpen in de rivier blijven liggen, het vliegtuig dat met bemanning en al brandend omlaag stort, de bommen die dalend hun doel zoeken, die door een kogel getroffen soldaat die ter aarde zijgt, de granaat die even, door de kracht van de worp, een boog beschrijft om daar waar de vijand staat neer te komen, ja, zelfs de uitwerpselen der mensen en dieren, die zich, zo snel als maar mogelijk is, een weg naar beneden banen, al het vallende en dalende: dat is de zwaartekracht, mijn kind, dat is de zwaartekracht.”
Uit: Armando: Ter plekke. De ultrakorte verhalen tot nu toe.- Amsterdam: Atlas Contact 2014, p.102.
vanzinnen 