Vriendelijk vuur

“But coming down in total blackout, without one glint of light, only great invisible crashing.”

(Thomas Pynchon: Gravity’s Rainbow.- London: Picador 1973, p.3)

“Maar dan omlaag komend in volslagen duisternis, zonder één glimpje licht, alleen een overweldigend onzichtbaar te pletter storten.”

(Yang, jg. 28, 1992/1, p.57)

In memoriam de ramp van Tessenderlo (29 april 1943), chronologisch het middenstuk in een drieluik, met aan de ene kant het bombardement van Mortsel (6 april 1942), en aan de andere kant het bombardement van Beverlo (12 mei 1944): mijn moeder overleefde de ramp, mijn vader het bombardement op Beverlo, het huis waarin ik woon het bombardement op de toenmalige Erlafabriek hier om de hoek.

Bijna 5 jaar later weer bovengehaald n.a.v. de aanslagen in Brussel van 22 maart ’16. Om in elkaar te laten reflecteren: enerzijds het Angelsaksische “friendly fire” van tijdens de Tweede Wereldoorlog in anderzijds het voze terreurgeweld & omgekeerd. Au fond is er een groot verschil. Au fond is er geen verschil.

Het is alles geklapwiek

“Maar als de vogel klapt met zijn vleugels
om het residu van zijn vlucht
van zich af te gooien,
dan klap ik met de mijne om in balans te blijven;
de tak buigt, ik ben niet meer zo lenig
als ik was, en ik zou vallen
als ik niet klapte met mijn vleugels.”

(eigen vertaling (via een Engelse vertaling))

(A.M.Pires Cabral: Confessio que voie.- In: Antes que o Rio Seque.- Lissabon: Assiria & Alvim 2006, zie ook hier)