“Ga weg van mijn vensterga weg van mijn deurga weg weg weg van mijn nachtkasten begrommel mij niet meer.”
(eigen vertaling van)
“Go ‘way from my windowgo ‘way from my doorgo ‘way way way from my bedsideand bother me no more.”
(John Jacob Niles in “Go ‘way from my window”, bijvoorbeeld hier)
“Ik heb een visioen van de Zanglijnen die zich uitstrekken over de continenten en de eeuwen; dat om het even waar mensen hebben gelopen zij een zangspoor hebben achtergelaten (waarvan wij nu en dan een echo kunnen opvangen); en dat deze sporen moeten teruggaan, in tijd en ruimte, tot een geïsoleerde pocket in de Afrikaanse savanne, waar de Eerste Mens toen hij zijn mond opende in weerwil van de verschrikkingen die hem omringden de beginstrofe riep van de Wereldzang, ‘IK BEN!’.”
(eigen vertaling van)
“I have a vision of the Songlines stretching across the continents and ages; that wherever men have trodden they have left a trail of song (of which we may, now and then, catch an echo); and that these trails must reach back, in time and space, to an isolated pocket in the African savannah, where the First Man opening his mouth in defiance of the terrors that surrounded him, shouted the opening stanza of the World Song, ‘I AM!’.”
(Bruce Chatwin: The Songlines.- London: Picador 1988 (eerst gepubliceerd in 1987), p.314. Zie ook hier (volg onderaan deze pagina de link naar First Australians voor het hele verhaal) en hier voor een geschreven achtergrond)
“Een tunnel is een ondergrondse doorgang, volledig gesloten behalve voor uitgangsopeningen, meestal aan ieder uiteinde.”
(eigen vertaling van)
“A tunnel is an underground passageway, completely enclosed except for openings for egress, commonly at each end.”
(uit Wikipedia, zie ook hier)
“Open venster presenteertmussenwolken hemelfladderenwind blaast, mijn neus bevriesten een paar uitlaatpijpen klapperenAch, daar gaat de zon weer onder:rood, met goud, zo moet dat zijn.”
“Offnes Fenster präsentiert
Spatzenwolken himmelflattern
Wind bläst, meine Nase friert
Und paar Auspuffrohre knatternAch, da geht die Sonne unter:
Rot, mit Gold, so muss das sein.”
“En ik sloeg, met mijn vuisten ditmaal, sloeg op elk moment van de dag of de nacht dat het gelaat me niet met rust liet, zodat mijn vuisten rood werden en de kneukels rood, eerst het bloed eronder, en dan open en rood en dan het bloed eruit en op mijn handen, en dan de pijn en de palm van mijn hand spierwit, wanneer ik de vingers stijf opentrok en er naar keek en merkte: de sporen der nagels in de handpalm die er uitzagen als zovele minuscule hielindrukken op een uitgestreken beddelaken in miniatuur.”
(C.C. Krijgelmans: Homunculi.- Amsterdam/Antwerpen: De Bezige Bij/Uitgeverij Contact 1967, p. 25)
“Ik ben het niet zeker, maar het was geloof ik bij de grote stilist Casanova dat ik een pracht van een badkamerzin las: “Le visage de l’homme se lave au rasoir“.”
(Marc Vanfraechem hier)
“De Alpen zijn vandaag in regensluiers verdwenen, de bomen zijn al weer wat groener dan toen ik aan deze geschiedenis zonder verhaal begon te schrijven, ik hoor de regen op het dak en een paar vogels die daar tegenin zingen, en ben in harmonie met het universum, al was het maar omdat het er nog is.”
(Cees Nooteboom in ’s Nachts komen de vossen op p.61, genomineerde zin voor de Tzum-prijs 2010, zie ook hier)
vanzinnen 