“Dan bleven wij lange tijd zwijgend zitten – want wie zou hem, zó in zijn bezigheid verdiept, lastig hebben durven vallen ? – en gingen dan maar weg, veronderstellend dat hij nu net in die korte tijd, die hij kreeg om zijn geest wat op verhaal te laten komen, vrij wilde zijn van de drukte van andermans aangelegenheden en dat hij dan niet van zijn eigen bezigheid wilde weggeroepen worden.”
Aurelius Augustinus over Ambrosius van Milaan die leest (Confessiones. Boek VI; 3) in de vertaling van Gerard Wijdeveld (Ambo 1988).
vanzinnen 