geversifieerde zinnen

One more night

‘Cause I’m leavin’ in the morning
And I must see you again
We’ll have one more night together
‘Til the morning brings my train.

Uit “Last train to Clarksville” van The Monkees, maar ook in de meesterlijke versie van Cassandra Wilson, zie ook hier.

Als sneeuw

Het rusten en het wachten
zijn zijn bovenmate zachte
eigenheid eigen,
hij leeft in het zich neerwaarts neigen.

(eigen vertaling van)

Das Ruhen und das Warten
sind seiner üb’raus zarten
Eigenheit eigen,
er lebt im Sichhinunterneigen.

Derde strofe uit “Der Schnee” van Robert Walser. Zie ook hier.

Een pomerans van Orleans

“Het is als voos en mottig maar
in-tel-li-gent – “and”
ge hoort een miljoen jaar muziek in
alles wat ie doet.”

Op eigen pootjes gevallen vertaling, versifiëring, persiflering van een gesproken zin uit deel 6 van de documentairereeks “Sonic Highways” van David Grohl van de Foo Fighters.

“It ’s like nasty and dirty but… intelligent… and euh… you can hear a million years of music… in everything he does.”

Gezegd over Dr. John, de Night Tripper van New Orleans. Maar wat dieper zie je ook een scène als deze, of deze twee, voor en na een begrafenis, een zogenaamde “jazz funeral” – uit de onvolprezen reeks “Treme“, over hoe de inwoners van New Orleans weer rechtkruipen 3 maanden na Katrina.

Moedertaal en vaderland

“Misschien
leerde ik spreken en schrijven
zoals iemand met alles wat hij op straat vindt
begint te knutselen,

en daar niet mee op kan houden;

het wordt almaar groter en grilliger
en op een dag neemt hij zijn kleren
en tandenborstel
en gaat in dat bouwsel wonen.”

Eigen versifiëring van de tweede zin van Peter Verhelsts Geschiedenis van een berg, net uitgegeven bij Prometheus.

Liefde is een jongeling met bloemen in de ene hand in de andere een vis

“De jongeling regeert
over land zowel als over zee,
maar voor bloemen
moet men wachten op hun seizoen,
zoals ook vissenvangen is een geduldig wachten,
even goed,
wanneer de dag naar de avond neigt
en je twijfelt aan je geluk, verwonderd
over de rivier haar mysteries, hopend
dat daar beneden de worm nog altijd kronkelt aan je haak.”
“But for flowers one must wait for their season,
and to catch a fish means patient waiting, too,
as day declines to evening and you doubt your luck
and wonder at the river’s mysteries, hoping
down below the worm still wriggles on your hook.”
Richard Hoffman: Emblem 107: on love.- In: Emblem.- New York: Barrow Street Press 2011. Ook hier, en hier voor wat achtergrond.

Susurrus

“De lucht    hoe licht ze is
wind onder bomen    een genegen
suizelen    een woord exact
als bladeren    maar lucht zo licht
de stemmen    van mannen en vrouwen
zijn ook zo    een suizelen
binnenin    een herinnering
van weer    het licht van winter
waaiert abrupt    uit
het hart klopt verder    in duisternis.”
“The air    how light it is
wind among trees   a gentle
sussurus    a word exact
as leaves   but air so light
the voices   of men and women
are like that   a sussurus
within    a remembrance
of weather    the light of winter
flaring abruptly    out
the heart beats on   in darkness.”
Theodore Enslin: The weather within.- Zie ook hier. Theodore Enslin stierf op 21 november jl.

Als een beursindex

“Zo zonk ik zelf eens
Uit mijn waarheids-waanzin,
Uit mijn dag-verlangens,
Van de dagen moe, ziek van het licht,
– zonk neerwaarts, avondwaarts, schaduwwaarts:
Door ene waarheid
Verbrand en dorstig:
– weet ge nog, weet ge, heet hart,
Hoe gij toen dorstte? –
Dat ik verbannen zou zijn
Van alle waarheid!
Slechts een zot!
Slechts een dichter!” 

“So sank ich selber einstmals
Aus meinem Wahrheits-Wahnsinne,
Aus meinem Tages-Sehnsüchten,
Des Tages müde, krank vom Lichte,
– sank abwärts, abendwaärts, schattenwärts:
Von Einer Wahrheit
Verbrannt und durstig:
– gedenkst du noch, gedenkst du, heiszes Herz,
Wie da du durstetest? –
Dasz ich verbannt sei
Von aller Wahrheit!
Nur Narr!
Nur Dichter!”

(Friedrich Nietzsche: Also sprach Zarathustra.- In: Werke II. (…). Herausgegeben von Karl Schlechta.- Frankfurt am Main/Berlin/Wien 1982, p. 810)

Ontsterde

“Met een zwaard in een zak in mijn koffer
houd ik mijn ogen en mijn geest op de weg
want het is een hard hartig luisteren
elke handdruk grinnikt tol
wanneer uw grave ster valt.”

“With a sword in a bag in my trunk
I keep my eyes and my mind on the road
Cuz it’s a hard hearted hearing
Every handshake grinning toll
When your grave disaster falls.”

(Timber Timbre, het refrein van Trouble comes knocking, zie ook hier, en hier)