Vriendelijk vuur

“But coming down in total blackout, without one glint of light, only great invisible crashing.”

(Thomas Pynchon: Gravity’s Rainbow.- London: Picador 1973, p.3)

“Maar dan omlaag komend in volslagen duisternis, zonder één glimpje licht, alleen een overweldigend onzichtbaar te pletter storten.”

(Yang, jg. 28, 1992/1, p.57)

In memoriam de ramp van Tessenderlo (29 april 1943), chronologisch het middenstuk in een drieluik, met aan de ene kant het bombardement van Mortsel (6 april 1942), en aan de andere kant het bombardement van Beverlo (12 mei 1944): mijn moeder overleefde de ramp, mijn vader het bombardement op Beverlo, het huis waarin ik woon het bombardement op de toenmalige Erlafabriek hier om de hoek.

Bijna 5 jaar later weer bovengehaald n.a.v. de aanslagen in Brussel van 22 maart ’16. Om in elkaar te laten reflecteren: enerzijds het Angelsaksische “friendly fire” van tijdens de Tweede Wereldoorlog in anderzijds het voze terreurgeweld & omgekeerd. Au fond is er een groot verschil. Au fond is er geen verschil.

Kute Korrespondence

“The rest of us, not chosen for enlightenment, left on the outside of Earth, at the mercy of a Gravity we have only begun to learn how to detect and measure, must go on blundering inside our front-brain faith in Kute Korrespondences, (…) – kicking endlessly among the plastic trivia, finding in each Deeper Significance and trying to string them all together like terms of a power series hoping to zero in on the tremendous and secret Function whose name, like the permuted names of God, cannot be spoken.”

[Thomas Pynchon, Gravity’s Rainbow, p. 590]