Clementie gevraagd

“Ich bitte die Leserinnen und Leser nur um jenen Vorschuss an Sympathie, ohne den es kein Verstehen gibt.”

Joseph Ratzinger / Benedictus XVI: Jesus von Nazareth. Erster Teil. Von der Taufe im Jordan bis zur Verklärung.- Freiburg/Basel/Wien: Herder Verlag 2007, p.22.

Toen ik hoorde van de geboorte van een meisje, ergens te velde, zocht ik naar een zin, of toch een passage, waarin haar naam figureert, letterlijk, of toch naar de betekenis ervan, en dacht toen aan deze zin uit het voorwoord van Ratzingers Jezusboek – ik dacht dat ik “wohlwollend” of iets van die aard gelezen had, omdat Ratzinger er alludeert op het principe van welwillendheid, uitgangspunt van alle communiceren – was dat verschieten toen ik de bladzijde weer onder ogen kreeg en er dit sierlijke Duits vond, ik dacht aan de rode schoentjes van paus Benedictus, ik dacht ook aan het voorschot aan antipathie dat deze paus in Vlaanderen te beurt is gevallen – gelukkig worden hier nog kinderen geboren, van nature al een en al voorschot van welwillendheid, en wat fijn als er dan eentje “Clémence” wordt genoemd.

Die zich kussen

“Werden sie glücklich, werden sie glücklich werden, die zwei, die da im Nachen sind, die zwei, die sich küssen, die zwei, die der Mond bescheint, die zwei, die sich lieben?”

“Worden zij gelukkig, zullen zij gelukkig worden, de twee die daar in het schuitje zitten, de twee die elkaar kussen, de twee die door de maan beschenen worden, de twee die elkaar liefhebben?”

Robert Walser: Der Nachen.- In: Kleine Dichtungen, 1915, zie ook hier.

Trieste wetenschap

“Hij draaide de kop naar Jezus, keek Hem uit al de diepte van zijn getob in de ogen, te vragen: Weet Gij waarom ze zoveel bloemen strooien op mijn weg?”

(Paul Van Ostayen: “De ezel”.- In: “Diergaarde voor kinderen van nu. Tweede reeks“. Zie ook hier)